5 Ağustos 2008 Salı

Canım sıkkın

Nerden başlasam bilemiyorum.
Can'ın tatil dönüşü değiştiğini yazmıştım sizlere. Biraz düzelir gibi oldu ama şimdide yeni yeni huylar edindi. Acaba ben mi bu çocuğun böyle olmasına sebep oluyorum farkında olmadan diye üzülüyorum.
Isırma olayımız baya bir fazlalaştı ve artık ne zaman ısıracağınıda kestiremiyorum. Bazen boğuşurken ısırıyor bazende beni sevmeye gelmiş gibi yapıp ısırıyor. Bazende istemediği zamanlarda onu kucaklayıp odasına götürmek veya oturtmak istediğimde ısırıyor. Bunun yanında ayaklarımızı bacaklarımızı cimcikliyor ve kahkahalar atıyor. Yapma dedikçe daha çok yapıyor. Yüzümüzü tırmalıyor. Her defasında sizlere bunları yazıyorum dediklerinizi uygulamaya çalışıyorum ama yinede değişen bişey yok. Ben nerde yanlış yapıyorum?
Bugün çok canım sıkıldı kötü bir hafta benim için yani ortada bişey yok ama benim ruh halim dalgalı. Can sürekli beni yerimden kaldırıp bi yerlere götürüyor. Sürekli elime tabak verip mama diyor. Yani abur cubur bişeyler istiyor. Yemek yaparken beni kucağına al diyor. Sabah geç kalkıyor öğlen uykusunu akşam 5 gibi uyumak isiyor. Bu seferde gece yatmak bilmiyor yani anlayacağınız zor durumdayım. Play house diye bir dergi aldım çok sevdi sürekli bakalım diyor. Bakıyoruz, okuyoruz. Altını değiştirtmek istemiyor. Daha yazmakla bitmez sorunlarımız. Çok az yemek yiğiyor. Herşeyimiz bozuk yani.
Bugün yatıp biraz kitap okumak istedim. İzin vermedi yatağında öyle bir ağlıyor ki susmaksızın...Biliyorsunuz Can'ın gözyaşı olmadığından bazen anlayamıyorum gerçek mi numaramı diye...Sesinin son volumunda ve hep aynı ses tonuyla beni bütün gün delirtti. Oyun oynarken de istemediği bişey olursa hemen ağlıyor. Ama bugün tam zıvanadan çıktık ikimizde ve ben istemeden de olsa Can'a çok fazla bağırıp korkuttum. İşe yaradımı derseniz hayır o kazandı yine ve onun istediği oldu. Bide bunun yanında beni ısırdığında istek dışı kutulmak için popsuna hızlıca vurdum ve canı yandı. Sonra iyice sinirlerim bozuldu ve kendimi yatağa atıp ağlamaya başladım. Yanıma geldi çıktı ve bana sarılıp öptü daha çok ağlamaya başladım sarıldım öptüm .Beni üzme annecim dedim. Sonra yatakta ayağa kalkıp üzerime atladı kafalarımız tokuştu, bide onun için ağladık:) Sonra oyuncağıyla kafama vurdu yani size ben daha ne anlatayım bilemedim....çok çok kötü bir gündü. Birdaha böyle bir gün yaşamak istemiyorum.Ne yapmalıyım bilmiyorum bildiğim şeyler işe yaramıyor.Kendime ait hiç özel bir zamanım yok gece haricinde onda da bilgisayara mı bakayım, kitapmı okuyayım,tv mu izliyeyim???
Canı düzgün eğitmek adına okuduğum kitapların, yazıların ve bir çok şeyin kifayetsiz kaldığı bir gündü bugün ve kendimi çok kötü bir anneymişim gibi hissettim.

11 yorum:

Adsız dedi ki...

seni ne kadar iyi anlıyorum bilemessin.Nazlıya iyi bakamadığımı benim yüzümden hasta olduğunu düşünüyorum hatta eminim.Şimdi tedavi sürecindede okuduğum yazıların hepsi kifayetsiz çünkü bol su daha çok kusturuyor falan filan. Hepimiz çoğu zaman suçu kendimize atıyor ben kötü annemiyim diye sorguluyoruz.Bence şunu unutma eğer poposuna istem dışı attığın tokata daha atarken pişman oluyor arkasından üzüntünden hüngür hüngür ağlıyorsan sen köt anne olamassın.Yada ateşlendiğinde elin ayağın dolaşıyorsa ;) Zamanla herşey düzeliyor üzme kendini.Can daha rahat tatil ortamından evde kapalı kalmaya tepki gösteriyor.Bizde tatil dönüşü aslında aynı değilmiyiz büyükler olarak.Sen onu bol bol gezdir annesi ikinizede iyi gelecektir bu.Öpüyorum sizi...

Denize ve Nehire aşık dedi ki...

Canım Pınar'cım,çok üzüldüm yazdıklarını okuyunca. Biz ne kadar iyi bir anne olup, çocuklarımızı en iyi yetiştirmek adına okusak da, eğitimler alsak da bazen kontrol bizim elimizden kaçabiliyor. Eminim şöyle yap, böyle davran diye pek çok öneri gelecektir bu yazının üstüne. Bu önerileri denemek kısa süreli bir çözüm yaratabilir belki ama benim sana önerim bir çocuk psikoloğundan destek alman yönünde.Uzaman bir kişinin Can'ın bu davranışlarına yaklaşımı bakışı farklı olacaktır. Sanırım 2 yaşına yaklaşırken ya da 2 yaşına girerken bu tür durumlar yaşanıyormuş.Can'a daha sakin günler sana da sabır diliyorum arkadaşım...

Adsız dedi ki...

evet duygularını anlayabiliyorum.ben de bunları çok yaşadım.hala Ada'nın oyuncaklarını atma ve cimcikleme huyu geçmedi.Dün Melis'e oynamaya gittik ama kızı o kadar çok ağlattı ki,kızcağız oynamak istemedi.Bazen çok azabiliyorlar.Bunlar erkek çocuklrının mı sorunu yoksa genelde böyleler mi bilmiyorum.ben de çocuk eğitimi ile ilgili çok kitap okuyorum,çok araştırıyorum ama bazen hiçbiri işe yaramıyor gerçekten.Seni teselli edecek sözcükleri de bulamıyorum.Ama ne yaparsan yap kararlı olman lazım buna inanıyorum.Sen kararsız olursan,muallakta kalırsan hemen değerlendiriyorlar ve sakın onunla inatlaşma.inatlaşacak duruma gelince onu görmezden gel,sakin olmaya çalışarak başka bir şeyle ilgilenmeye çalış.Ve ya yine tamamen sakin kalmaya çalışarak onun ilgisini başka bir şeye çek.Ya da en kolayı gıdıklamaya başla,o gülmeye başlayınca sen de güleceksin,sonra da ilgiyi başka birşeye yönelt.Bu gıdıklama olayı bizde işe yarıyor.Abur cubur şeyleri eve alma bence.Evde olduğunu bildiği zaman daha ısrarcı olabilir.Bu tür gıdaları koyduğun dolabı göster,bak yok kalmadı de.Başka birşey yemesini sağla.Onun görmediği,uyuduğu zamanlarda yemeye çalış.Uyku konusu çok zor bir konu.Ben çok çektim uykudan.Saçlarımı yolduğum zamanlar oldu.Bir keresinde ben de sinirlendim,hızla yatağından indirdim ve poposuna bir şaplak attım.Ağladı,ben de ağladım.Ve akşam beni babasına şikayet etti,annem popoma vurdu diye.O an işin ciddiyetini anladım ve çok utandım.Ama bir ara ben çıldırmadan,bağırmadan,çığlıklar atmadan uyuyamıyorduk.Apartman benim sesimle inliyordu heralde.Çıldırma noktasına geliyordum.Uyumayacağım diye diretiyordu,uykusu olduğu halde.Bunu da mecburen rüşvetle halletmeye çalıştım.Uyuyup uyanınca şunu yapacağız,şuraya gideceğiz gibi.Ama yavaş yavaş düzeldi.Şuanda kendi isteğiyle yatıyoruz,masal okuyorum ve uyuyoruz.Masal dinlemeyi sevdiği için,şu sıralar oun hevesiyle de uyuyor.Bir ara da kocaman oyuncaklarıyla uyuma hevesi vardı.Dönem dönem değişiyorlar.Bizi yapmak istemediğimiz şeyleri zorlama konusunda ustalar.Sakin kalmak çok zor biliyorum.Ama başka çaren yok.Çoğu zaman ağlayıp rahatlamak gerekiyor.Başka ne yazılır bilemedim...Yine aklıma gelirse yazarım...

Adsız dedi ki...

yemek konusunda da zorlama.Ada da az yemeye başladı.yazın sıcaktan çocular da birşey yemek istemiyor.ben de sevdiği yiyecekleri daha besleyici yapıp bol bol veriyorum.sebzeli köfteleri kızartıyorum mesela hamburger ekmeğinin arasına koyuyorum bayılıyor.tüm besinleri de almış oluyor,hem de karnı doyuyor,ikimizde yazın başından beri daha çok meyve ile besleniyoruz.okuduğum bir dergide meyve ve sebzede aynı vitaminler var,meyveyi güzel yiyorsa illa sebze de yadireceğim diye uğraşmayın diyordu.ben de uğrşmadım.önemli olan gerekli vitamin minarelleri alması ve karnının oyması değil mi?tüm yemeklerin içine sebze rendele,az da olsa sebze yemiş olur,elma,armut,şeftali,muz,yaz meyvelri çok,şimdi çekirdeksiz de üzüm de çıktı,bol bol tüketin.senin de yemen lazım.önünüze koyun koca tabak,ay bu çok lezzetli,bu harikaymış derken tabak bitiyor zaten.Elma,armut gibi tok tutan meyveleri öğlen uykusundan sonra veriyorum.ikindi yemeği yerine geçiyor.Akşam da acıkmış oluyor.abur cubur istedğinde eline meyve tutuştur.

Adsız dedi ki...

MERHABA yazınızı okudum sanki benim kızımı anlatıyormuşsunuz gibi...Benim kızımda aynı bende nette çocuğum arkadaşlarına bana vurup ısırıyor diye bakarken yazınızı gördüm ben sitemize böyle bir yazı bile koydum ,uygulamaya çalıştım ama nafile , galiba bu bir geçiş dönemi zamanla geçer sadece sabırlı olmak gerekiyor ...

Happy Mixy dedi ki...

arkadaşlar desteğiniz için çok teşekkür ederim.24 saat evde çocuğuyla olan bir anne otorite kuramıyor bence.çünkü bizler onlara kıyamayıp istediklerini yapıyoruz ve tepemize çıkarıyoruz.o yüzden akşam baba kızınca süt dökmüş kediye dönüyor Can.beni hiç takmıyor.canın yaptıkları beni o kadar bunalttıki bugün saçlarımı kısacık kestirdim.bende tepki yapıyorum ona :) biraz önce ben yorumları okumaya çalışırken elinde bir tabak içinde 3 bisküvi kucağıma çıkacakmış olmaz dedim çünkü makineyi parçalarcasına davranıyor.ozaman gel dedi olmaz dedim elindeki tabağı yere fırlatıp kendni büfeye vurmaya başladı.delirdim bende kolundan tuttum çekil git yanımdan bit kadar boyunla bana kafamı tutuyosun diye itekledim.eşimede al şunu delircem dedim şimdi içerde oyun oynuyorlar.:))yani sabrım taştı anlayacağınız.yazdıklarınız için ne desem az iyiki varsınız...

Adsız dedi ki...

buraya upuzun yorum yazdım, çok da zamanımı aldı ama biranda yokoldu yazdıklarım. Çok sinirliyim...senin Can'a kızdıgın kadar kızgınım internete....
Çok şey yazmıştım ama pedagoga gitmeli Can demiştim özetle.
Can belki Candaş' görmek istiyordur da ondan huysuzluk yapıyordur? Buluşsak mı?

Happy Mixy dedi ki...

haklısın gülaycım ama pedagoglar çok pahalı açıkçası 2 yaş sendromu için bu kadar para vermelimiyimi düşünüyorum.yoksa cahilllikmi ediyorum???
Buarada sanırım candaşla görşmeleri lazım ama sürekli kollamamaız gerekiyor.öpücem ayağına kopartır çocuğu valla:)) ama haftaya program yapalım kesin.

Adsız dedi ki...

merhabalar
yazınızı okuyunca sanki ben yazmışım gibi hissettim.Uyku harıcinde aynı sorunları paylaşıyoruz.harfi harfine aynı sıkıntılar söz konusu.ben araştırdım :( 2 yaş sendromunu yaşıyoruz.Umarım kolay atlatırız.Burada en büyük görev bize düşüyor.Sabır ve özveriyle..

Adsız dedi ki...

pınar'cım ben yazıyı yeni okuyabildim vallahi. Yeni yazıları görünce eskisine bakmak aklıma gelmemiş. can a hiç kızma bence , bunlar çocuğun kendi gelişim süreçleri. kendine bir karakter oluşturmaya ve birey olmaya başliyorlar ya.. artık herşeye inatlaşmaya başladılar. alp de sokakta gördüğü tüm çocukları cimdikliyor,itiyor,ellerindekileri alıyor,bebeklerin memelerini ağızlarından alıp kendi ağzına koyuyor, çığlık atıp kendi yaşıtı çocukları ağlatıyor,sonra da pişkin pişkin gülüyor. Bence çocuklarımız zeki olduğu için oluyor bunlar. Başka çocukları görüyorum sessiz,akıllı uslu arabalarında oturuyorlar hatta bazıları uyuyorlar falan... Ama ben bu hallerini tercih ederim.. çaktırma ama bu halleri bazen benim hoşuma bile gidiyor. bizimki de bu aralar herşeyi kafama fırlatıyor,tüm yüzümü çizdi, evde masaları üzerine çıkıyor,dolapları açıp döküyor "sakın yapma" dediğim şeyi gözümün içine bakarak yapıyor. bir de bizim iş sonrası sendromu var. eve gelince biz bize küsüyor. kendini yerlere atarak ağlıyor,bir süre sonra duruluyor. dışarı çıkınca istediği şeyi yapmasına izin vermeyince kendini yere atıyor,çığlık atıyor vs vs vs.... daha neler neler.... ama sana çocukçu bir arkadaşımın önerisini söyleyeyeim( bu yaş için) " çocukla inatlaşmayın,çünkü hep o kazanır"... Çocuk psikiyatristi falan olaylarını da şimdilik boşver bence...ÇOK ÖPÜYORUZ... DAMLA-ALP

Adsız dedi ki...

HA BU ARADA ALP HALA TAVUK,KIRMIZI ET VE DİĞER ÇOK KATI ŞEYLERİ YEMİYOR HİÇ.. KİLOMUZ 10,5.... SEN BİZİM HALİMİZİ BİR GÖRSEN...