Yeme problemleri

Bu konuyla ilgili yapılan bilimsel verilere baktığımızda genel olarak çocuklarda yeme bozukluğunun gelişmesinde anneni ruh halinin, anne çocuk arasındaki etkileşimin, annenin yeme alışkanlığı ve tutumunun çok önemli olduğunu görmekteyiz.Kendi duygusal sorunları nedeniyle gerginlik, sıkıntı, huzursuzluk yaşayan anneler bu durumu çocuklarına yansıtabilmektedir ve bunun sonucu olarak karşılıklı bir etki-tepki mekanizması devreye girer. Bebeğin beslenmeye karşı isteksizliği annenin daha endişeli, gergin ve huzursuz olmasına yol açar. Anne bu ruh haliyle ya yeme işlemini fazla uzatır veya gereğinden erken keser ve bu da çocuğun daha fazla gergin ve sinirli olmasına yolaçar.2004 yılında yapılan bir çalışmada çocuklarıyla yeme sorunu yaşayan annelerin çocuklarıyla yakınlık kurma ve temas kurma gibi büyümeyi destekleyen davranışların azaldığını göstermiştir.Başka çalışmalarda bu tip sorunlar yaşayan çocukların anneleriyle daha az kaliteli zaman geçirdikleri, daha az oyun oynadıklarını göstermiştir.Çocuklar daha besleyici olması nedeniyle anne babaları tarafından belirli yemekleri yemeleri için zorlandıklarında tam tersi çocukta o besini yemeye karşı ilginin azaldığı bilinmektedir.Bu tip zorlamalar çocukta açlık tokluk gibi sinyallerin algılanmasında da sorunlar ortaya çıkmasına neden olabilmektedir.Beslenme sırasında bazı annelerin yaptğı hatalardan biri de çocuk kendisi yiyebileceği halde çocuğu beslemeye çalışması ve çocuğun ellerini ve çevreyi kirletmesinden duyduğu kaygıyı çocuğa yansıtmasıdır. Bu tip davranışlar çocuğun özerklik duygusunun gelişmesini engelleyebileceği gibi, çocuğun da kaygı düzeyini arttıracak ve huysuzlaştıracaktır. Unutmamalıdır ki anne ve çocuk arasında yoğun bir duygusal bağ vardır ve annenin kaygsı çocuğa bulaşır.Sonuç olarak yeme sorunları yaşayan bebeklerin anneleri önce kendi kaygı ve sıkıntılarıyla baş etmeyi örenmeli, çocukla yemek dışı paylaşımlarını arttırmalı, çocuklarınn özerklik duygularının gelişmesini enellememeli ve kendilerininki de dahil belli bir yeme düzenin oluşmasını sağlamalıdırlar.
Uzm. Dr. Gökçe KüçükyazıcıÇocuk ve Ergen Psikiyaristi